Een kleine gift

Een aantal weken geleden gaf ik een science les in klas 6. Tijdens de les super interessante les van meneer Thomas ging er een horloge kapot van één de meiden. Helaas was de interessante les van meneer Thomas toch niet interessant genoeg, want de klas was meteen gefocust op het kapotte horloge. Het meisje ging natuurlijk snel naar Super-repairman Thomas toe om te vragen of hij het kon maken. Ik heb het horloge mee naar huis genomen om te kijken of ik iets voor haar kon betekenen. Thuis kwam ik er achter dat de pin van de armband ontbrak en voor een deel was gebroken.
De volgende dag vertelde ik het slechte nieuws het meisje. Toen ik het vertelde zag ik haar ogen vochtig worden. 'S avonds kwam ze naar me toe met een nieuw idee:" Als jij in het weekend naar de grote stad gaat, kun je mijn horloge meenemen en hem laten maken?”

In het weekend ben ik dus naar de horlogemaker in de stad gegaan. In eerste instantie had ik een goede kans om dit voor een lokale prijs te doen, maar helaas liet mijn Nepalese talenknobbel me in de steek. Als snel kwam hij boven het bedrag van €10,-. Jammer genoeg wist ik dat het arme meisje dat geld niet had.

Na het weekend ben ik terug gegaan naar mijn dorpje. De volgende ochtend vroeg het meisje naar haar horloge. Ik moest weer met een vervelend bericht komen, maar gelukkig begreep ze het wel. Toch zag ik de kleine oogjes weer vochtig worden. Dezelfde dag ben ik na school na op zoek gegaan naar een horloge in een groter dorp dat z'n 20 minuten bergopwaarts lopen is.
De volgende dag was het meisje nog steeds sip. Na school sprak ik haar aan. Ik bood mijn excuses aan, omdat ik haar horloge niet kon maken. Ze knikte alleen maar. Omdat haar engels niet zo goed is had ik mijn tekst in het Nepalees vertaald en liet het haar via mijn mobiel zien:

"Lieve Indira, sorry dat ik je horloge niet heb kunnen maken. Ik heb mijn best gedaan. Na mijn bericht heb ik helaas die leuke glimlach niet meer op je gezicht gezien. Daarom ben ik gister na school naar Naudanda
gegaan en heb een nieuwe horloge voor je gekocht in de hoop dat je weer kunt gaan lachen. Ik hoop dat je het mooi vind."

Na dat ze het las gaf ik haar het horloge. De tranen sprongen in haar ogen en ze knuffelde meteen.
Dat moment was onvergetelijk en zal ik nooit vergeten.

Check ook mijn fotoblog op de volgende link:
https://www.polarsteps.com/ThomasLammers/447831-trip-to-nepal?s=cca1cf6f-d575-4578-8f2b-2d53f01faf81

Of mijn Vlog:
Volg 1:
https://www.youtube.com/watch?v=dDZGbxRy9k0

Volg 2:
https://youtu.be/pL01U4j1Id0